KıM... kunsten-ınformatıe-medıa
KiM ´ki yazıyor, okunmak ister!
KIM Grubundan NUR TARIM Hakkında.
Circus Colourful City introEEN PROJECT VAN CIRCUS COLOURFUL CITY & MUSEUM HET VALKHOF Nur Tarim "Wat is mijn thuisgevoel? Dat is zo’n mengelmoes. Ik kom helemaal niet uit Nederland, maar ik zit hier. Voel ik me hier thuis? Bij tijd en wijle wel, maar ga ik ergens anders heen dan kan ik me daar ook thuis voelen, ik heb geen vaste stek waar ik me thuis voel. Als ik met de vraag hiernaar geconfronteerd word, dan merk ik dat ik dat zo voel, maar ik ben me daar niet echt bewust van. Wat je niet mist dat doet je ook niet zoveel." ‘Beestje Huisje Boompje’, 2002. Fullcolor druk op doek, 440 x 120 cm South London Gallery Nur Tarim maakt ruimtelijk werk. Daarin is hij vooral met vormen en materialen bezig, en minder met het vertellen van een verhaal. Na twee jaar architectuur te hebben gestudeerd stapte hij over naar de beeldhouwkunst. Hoewel hij gevoelsmatig betrokken is gebleven bij architectuur, was die studie uiteindelijk toch zijn weg niet. Hij vindt nog steeds dat hij destijds de goede keus heeft gemaakt. Hij ging vooral verder met dat wat hem in de architectuur het meest had aangesproken: ruimtelijkheid. Een beeld heeft tenslotte ook alles met ruimte te maken, vandaar dat er ook gesproken wordt van ruimtelijk werk. Het laatste jaar vindt er een verschuiving plaats in zijn aanpak. Zijn werk is niet zozeer ruimtelijk maar maakt gebruik van de bestaande ruimte en reageert direct op die ruimte. Een dialoog met de architectuur, zou je kunnen zeggen. Het werk ‘Maria’ dat hij recent voor een tentoonstelling in de Grote Kerk in Alkmaar maakte, reageert op de hoogte en op de functie van de ruimte. Het betreft een madonna-achtige vrouwenfiguur, die op een ruim drieëneenhalve meter hoog transparant doek is gedrukt. Een tweedimensionaal werk dat toch van de voor- en achterkant te bekijken is. Omdat het op zes meter hoogte is opgehangen wordt de kijker uitgenodigd omhoog te kijken. Hij ziet dan niet alleen de sensuele vrouwenfiguur, die naakt is onder haar doorzichtige sluiers, maar ervaart tegelijkertijd de hoogte van de eenendertig meter hoge kerk. In zijn werk voor het Alhambra-project borduurt hij hierop voort. Voordat hij aan het werk ging koos hij eerst de locatie: de entree van het museum. Dat was al de helft van het werk. Voor Tarim vormen de twee glazen wanden bij de entree een scheiding tussen de ruimte en alles buiten. Hij ervaart die tweevoudige scheiding als verwarrend, maar ook als een soort etalage. Daarom streeft hij naar een werk dat evenveel transparantie heeft als de ruimte zelf en dus zowel van de buitenkant als van de binnenkant te zien is. Tarim wil tegelijkertijd een statement maken over ‘thuis’. Naast de letterlijke transparantie van zijn werk wil hij ook figuurlijk transparant zijn door zijn intieme thuisgevoel met het publiek te delen. Nur Tarim (Lüleburgaz, Turkije, 1947) volgende gedurende twee jaar een studie architectuur. Hij studeerde af in beeldhouwen aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Istanbul. Hij woont en werkt in Nijmegen. INTERVIEW Hanna Muris
